Rozdział XVI

Przepraszam, że tak późno, ale przed wyjazdem jestem trochę zabiegana, więc wrzucam to, co mam. Jest tego trochę mało, ale obiecałam, że coś wrzucę zanim wyjadę. Wracam za dwa tygodnie, to wtedy naskrobię więcej :) Przepraszam za błędy, ale nie mam czasu ich sprawdzić, poprawię wszystko jak wrócę ;)

~~!~~

Uśmiechnąłem się potwierdzająco. Czy wszyscy już mnie przejrzeli?

Narracja Sasuke

Spojrzałem na niego wściekle.

- Chyba sobie żartujesz! – krzyknąłem wściekły, kiedy Szakal jak gdyby nigdy nic, zostawił mnie samego w celi. Warknąłem zły, uderzając pięścią o belkę pryczy. – Pożałujesz tego – syknąłem jeszcze. Miałem nieodpartą chęć zabicia go w tym momencie. Albo nie, lepiej. Chęć wykastrowania i zabicia. Pieprzony Casanova, którego tyłek swędzi na samą myśl o seksie. Teraz pewnie poszedł się z kimś innym pieprzyć. I dobrze, haha. Kretyn złapie Hiva, o ile już go nie ma i będzie miał za swoje! Niewyżyty szczyl. Oby się do mnie więcej nie zbliżał…

Rzuciłem się na prycz, łypiąc groźnie na stalowe pręty celi. Jakby w nadziei, że ten idiota jeszcze wróci i będę mu mógł pokazać, że ze mną się nie zadziera. Niestety nic takiego się nie stało. Zamiast tego zobaczyłem człowieka z mojej mafii.

- Suigetsu? – spytałem jakby dla upewnienia, patrząc na niego. Każdego się spodziewałam, ale z pewnością nie jego.

- Siema, Uchiha! – podniosłem wyżej głowę, groźnie na niego łypiąc – Spokojnie, stary! – rzucił uspokajająco, usadawiając się na krześle i patrząc na mnie z bezczelnym uśmieszkiem.

- Co tu robisz? – mój głos był ostry niczym sztylet, o którym posiadaniu teraz marzyłem. W mojej głowie rozgrywała się przepiękna sielanka, w której podrzynam gardło Szakalowi.

- Twój brat mnie tu posłał. – na słowo „brat”, zacisnąłem pięści ze wściekłości. Ściągnąłem brwi i prychnąłem.

- Po cholerę?! Dupek mnie tu posłał i chce wybaczenia? – parsknąłem na samą myśl. Mój brat musiał mieć w tym głębszy interes. W końcu to za niego siedzę w kiciu.

Naruto

Poszedłem do łazienki z przewieszonym na barku ręcznikiem.  Wcześniej musiałem zahaczyć o moją celę, narażając się na wściekłe spojrzenie Uchihy. Coś czułem, że wieczorem będzie ciekawie. Mniejsza o to. Na horyzoncie zauważyłem gołego Kibę, który stał pod natryskiem, opierając głowę o ścianę. Zrobiło mi się jakoś żal na sercu. Był moim pierwszym kochankiem w Silver River.

- Cześć kochany – szepnąłem mu do ucha, obejmując go rękoma w talii. Poczułem jak lekko się spina.

- Hej – burknął pod nosem. Najwyraźniej był wściekły za Uchihę.

- Mam dla ciebie prezent – mruknąłem ponętnie, przygryzając jego płatek ucha i wywołując na jego twarzy uśmiech zadowolenia. Jak niewiele trzeba, żeby uszczęśliwić ludzi.

- Prezent powiadasz? – szepnął z chrypką w głosie, odwracając się do mnie z zadziornym uśmieszkiem. Już podłapał naszą zabawę.

- Taaak, bardzo przyjemny prezent.. – przybliżyłem się do niego, aby przyssać się do jego szyi, robiąc mu malinkę. Moje ręce błądziły po powierzchni jego pleców. Jego ciało było pięknie wyrzeźbione. Szerokie, aczkolwiek nie przysadziście barki. Sześciopak na brzuchu od pracy w kiciu ze wspomogłem siłowni. Duże dłonie jak na mechanika przystało. Jędrne pośladki.. umm. Po prostu miód, cud i orzeszek. Dość duuuuży orzeszek. I te kocie oczy i spiczaste zęby! To przez nie nasze pocałunki były takie drapieżne i inne. On był wyjątkowy. Był mój, całkowicie mój. A już jutro miało go nie być. I żegnajcie upojne nocy i duże dłonie i żegnajcie jędrne pośladki i spiczaste zęby i żegnaj seksie pod prysznicem!

- Naruto? – usłyszałem jego głos koło ucha. Dopiero teraz do mnie dotarło, że od dłuższego czasu przytulam się do niego mocno, nie odrywając ust od jego szyi – Co robisz?

- Zapamiętuję – wymruczałem w jego szyję, zaciągając się jego cynamonowym zapachem. – zapamiętuję cię całego.

- Będę tęsknił – szepnął, także się do mnie przytulając. Szczerze powiedziawszy, chciało mi się śmiać, tak bardzo mocno, że nie mogłem powstrzymać się, aby wydać przytłumiony dźwięk parsknięcia. Nie lubiłem ckliwych słówek. Uważałem je za zbędne i mało męskie. Facet powinien być facetem, i dlatego słowa „będę tęsknił”, „kocham cię”, „jesteś słodki” były żenujące i upokarzające. Słodkie może być małe dziecko albo słodki może być tort, ale nigdy facet! Chyba, że ktoś specjalnie nazywa drugiego samca „słodkim”, aby go wkurwić. Ot co, taka moja teoria. A tęsknić można za rodziną. I Kiba jest niczym mój brat. Dlatego będę za nim tęsknił. Co ja pieprzę! Pieprzone sentymenty! Brata się nie pieprzy pod prysznicem.

Racja Uzumaki. Brata się nie pieprzy, bo to czyste kazirodztwo. Ale po tobie można się wszystkiego spodziewać.

I vice versa.

Przyparłem Kibę do kafelek, wpijając się w jego malinowe usta o smaku pomarańczy. Dziś w stołówce podawali sok pomarańczowy. Delikates normalnie jak na standardy Silver River. Ale wracając do rzeczy. Mówiłem już, że kocham pieprzyć Inuzukę? Jest w tym naprawdę niezastąpiony. W tych sprawach zachowuje się niczym rasowa dziwka. Zawsze gotowa, zawsze napalona.

Ocierał się o mnie, zakładając jedną nogę o moje udo. Czułem się cudownie. Ciepła woda spływała po naszych nagich ciałach, a ja poruszałem się w górę i w dół, drażniąc jego penisa, który z każdą chwilą stawał się coraz twardszy. Chciałem wejść w niego szybko i mocno, już, teraz. Ale postanowiłem, że ostatni raz musi był pamiętliwy. Przybliżyłem się do jego szyi i zrobiłem mu malinkę. Jęknął, zaciskając swoje palce na moich pośladkach. Lubiłem jak reagował na moją bliskość. Był mi oddany ma miarę możliwości. I to mi się w nim podobało. Nie był wcale taki ciotowaty jakby to mogło wyglądać na początku. Był cholernym skurwysynem tak jak ja. Pieprzył się z tymi więźniami, z którymi chciał, a mimo to, ja zawsze byłem na pierwszym miejscu. To mi schlebiało. Był niczym mój uczeń, który nauczył się ode mnie jak być pieprzonym skurwielem. Tak więc, obydwoje byliśmy dupkami, którzy w chwili obecnej pieprzyli się pod prysznicem.

Moje ręce sunęły po plecach Kiby, zostawiając ślady po paznokciach. Opierałem się o niego, zostawiając ustami mokre ślady na jego obojczyku. Westchnięcia roznosiły się po pomieszczeniu mimo wolnie. Czułem jak szatyn wsuwa swoje dłonie w moje włosy, odchylając swoją głowę i dając mi dostęp do swojej szyi. Uśmiechnąłem się pod nosem, wyplątując się z jego uścisku. Ściągnąłem jego nogę, którą oplatał moje udo. Schodziłem powoli językiem po jego klatce piersiowej, zostawiając na niej ślady. Pieściłem czule jego sutki, doprowadzając nas obydwóch do niesamowitego podniecenia. Złapałem ręką za jego jądra, ugniatając je delikatnie w swojej dłoni. Byłem już na klęczkach, kiedy zabawiałem się z jego przyrodzeniem. Spojrzałem na Inuzukę z dołu. Zaciskał seksownie wargi, spoglądając na mnie z pożądaniem. Ponownie uśmiechnąłem się wrednie, oblizując wargi i patrząc w oczy Kiby. Byliśmy napaleni, cholernie napaleni. Miałem przeogromną chęć zerżnięcia go jak najszybciej. Jednak powstrzymywałem się od tego. Ostatni raz musi być niezapomniany, prawda?

Zbliżyłem usta do jego członka i dotknąłem językiem czubek jego penisa. Liznąłem go kilka razy, poczym wziąłem go całego do ust. Prawą ręką chwyciłem jego prącie i zacząłem obracać dłonią jego członka, to w prawo, to lewo jakbym próbował odkręcić zakrętkę od butelki. Słyszałem westchnięcia, które przybrały intensywności, kiedy moje usta złapały kutasa Kiby. Zacząłem go ssać, mrucząc pod nosem. Robiłem to jak zawodowa kurwa, która trzymała w swojej ręce prawdziwego loda.  

- Ochh, taaaak. Naruto, szybciej… achhh - Z góry dochodziły mnie jęki Kiby.

Sasuke

- Itachi Cię tu posłał i Cię wydostanie. Póki co, mogę to wyjaśnić – patrzyłem na Suigetsu ze wściekłością. Nienawidziłem jak ukrywano przede mną prawdę.

- To słucham – warknąłem, zakładając ręce na klatce piersiowej i spoglądając na niego wilkiem.

- To było ukartowane – oparł się o ścianę, patrząc proste w moje oczy – twoi rodzice żyją, podłożono tylko podobnych ludzi – zmarszczyłem brwi w skupieniu. Co tu się do kurwy nędzy dzieje?! – Twój ojciec wplątał się w jakąś grubszą aferę i chciał Cię skutecznie ukryć. – Moja twarz musiała być iście przerażająca, ponieważ białowłosy skrzywił się lekko, przełykając z trudem ślinę. Miał rację, bo miał się czego bać. Złość Uchihy jest niebezpieczna, a gniew wciąż rozlewał się po moim ciele, paląc mnie od środka.

- W co się kurwa wpakował?! – krzyknąłem, podnosząc się z pryczy. Musiałem wstać, złość we mnie buzowała. – Dlaczego mnie ukrył, a Itachiego nie?! – spojrzałem ponownie z morderczym wzrokiem na Suigetsu.

- Itachi się uparł, że nie będziesz brał udziału w tej sprawie. Niedługo Cię wyciągniemy. Mamy tu jeszcze jednego z naszych. – odparł, dzielnie znosząc moje spojrzenie. Widocznie przyzwyczaił się do moich wybuchów. W końcu znaliśmy się nie od dzisiaj.

- Kogo? – spytałem jedynie.

- Dowiesz się później.